Mark Manager - EP.17
Cut Scene
“อยากให้หยุดไหม”
เสียงทุ้มเอ่ยถามทั้งที่ยังคงใช้ริมฝีปากดูดเม้มต้นคอขาวจนปรากฏร่องรอย
“อ๊ะ...”
“หืม ..ว่าไง”
นัยน์ตาคมตวัดมองนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยที่บัดนี้เปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนาไม่ต่างจากเขา
แต่มาร์คก็ยังอยากแน่ใจว่าคนตรงหน้ายังพอมีสติรับรู้กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
มาร์คยืดตัวขึ้น
ขยับยกร่างเล็กขึ้นมานั่งคร่อมทับบนหน้าขาตัวเอง เกลี่ยปอยผมทัดหลังใบหูให้อีกฝ่าย
“รู้ตัวไหมว่าเราทำอะไรกันอยู่”
“รู้สิ..จูบไง..อื้อ..”
มาร์คกดจูบย้ำลงไปบนกลีบปากนุ่มหยุ่นนั่นอีกครั้ง
พร้อมกระซิบบางเบาชิดริมฝีปาก
“ถ้าพี่อยากทำมากกว่าจูบล่ะ”
นัยน์ตาคู่นั้นวูบไหวแต่ไม่หลบสายตาเขาสักนิด
เจ้าตัวกัดริมฝีปากเหมือนกำลังชั่งใจ ก่อนจะกลายเป็นฝ่ายบรรเลงจูบเร่าร้อนด้วยการแลบลิ้นเลียริมฝีปากเขา
มาร์คถือว่านั่นเป็นคำอนุญาตแล้วนะ
เรียวลิ้นเราดูดดึงเกาะเกี่ยวตอบรับกันทุกองศา
มาร์คสอดมือลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าจนอีกฝ่ายขนลุกซู่ มือร้อนลากวนมาด้านหน้า สะกิดยอดอกเพียงนิด
ร่างบางก็สะดุ้งเฮือก เขาเลยเค้นคลึง บดขยี้ แล้วกระชากเสื้อที่แสนเกะกะนั่นออก
ชายหนุ่มขบเม้มทำรอยคิสมาร์กเป็นแนวบนลาดไหล่นวลเนียน
แล้วแตะปลายลิ้นร้อนลิ้มลองยอดอกสีหวานที่กำลังชูชันเรียกร้อง ลากไล้วนรอบๆแล้วดูดดึงไม่รู้เบื่อเฉกเช่นยอดอกอีกข้างที่เขาใช้ปลายนิ้วโป้งบดคลึงไปมาอย่างกลัวจะน้อยหน้ากัน
แบมแบมแอ่นอกด้วยความเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วร่าง เจ้าตัวกัดริมฝีปากแน่น พลางขยุ้มเรือนผมเขาอย่างต้องการระบายอารมณ์
“อ๊ะ...อื้ออออออ”
มาร์คเลื่อนมือไปบีบเค้นคลึงที่โคนขาด้านใน
หยอกเย้าอารมณ์ให้คนบนตักบิดเร่า ลูบไล้ส่วนแข็งขืนผ่านอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วที่เป็นปราการด่านสุดท้าย
“อื้อ..อย่าแกล้ง” แบมแบมฟาดไหล่คนขี้แกล้ง
มาร์คยกยิ้มแล้วยกสะโพกอีกฝ่ายขึ้นเพื่อดึงรั้งชั้นในนั่นลงมา แล้วกอบกุมท่อนเอ็นสีหวาน
รูดรั้งขึ้นลงช้าๆ เท่านั้นแบมแบมก็ร้องระงม
“อื้อ...พี่....มาร์ค...อ๊ะๆๆๆๆ..มัน..”
เราสบตากัน
นัยน์ตาคู่สวยฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกพัดโหมให้สูงขึ้น
แบมแบมกัดริมฝีปากที่บวมเจ่อของตัวเอง
มันยิ่งเย้ายวนชวนมองจนมาร์คต้องขยับมือเร็วขึ้น
แล้วใช้ปลายนิ้วบดคลึงส่วนปลายที่ชื้นแฉะ แบมแบมครวญครางไม่เป็นภาษา จิกไหล่เขาแน่น
แล้วแยกขาออกกว้างขึ้น สวนกายตอบรับมือเขาเมื่อความกระสันพุ่งขึ้นถึงขีดสุด
“อ๊ะๆๆ...ผม..จะ...อ๊าาาาาา”
แบมแบมหวีดลั่น ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาจนเปรอะเปื้อนบนเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแลคของมาร์ค
เขาขยับตัวเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง พอร่างกายเปลือยเปล่าเท่าเทียมกันก็เคลื่อนกายเข้าหาร่างบางที่ยังหอบหายใจจนตัวโยน
มาร์คเชยปลายคางมนมารับจูบอ่อนหวาน
สายตาคู่นั้นมีแววขัดเขินน่าเอ็นดูจนมาร์คนึกหมั่นเขี้ยวแล้วงับปลายจมูกรั้นนั่นเบาๆ
บทรักยังไม่จบเพียงเท่านั้นเมื่อผู้จัดการหน้าหล่อเคลื่อนกายตามมาทาบท้บเขาอีกครั้ง
พออยู่ใต้ร่างของอีกคนแบบนี้แบมแบมก็เกิดหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาอีกหน
เพราะสายตาโลมเลียที่บ่งบอกความปรารถนาในตัวเขาอย่างเปิดเผย
ใบหน้าคมคายโน้มใกล้ลงเรื่อยๆ แล้วบดจูบลงมาอีกครั้ง
จูบของมาร์คเร่าร้อนจนหลอมละลายให้เขาอ่อนระทวย
แบมแบมปัดป่ายมือไปตามมัดกล้ามเนื้อน่าสัมผัสของอีกฝ่าย
ขณะที่มาร์คปลุกเร้าอารมณ์ของเขาอีกครั้งด้วยการรูดรั้งแก่นกายขึ้นลงตั้งแต่โคนจนสุดปลาย
เรียวขาที่ตั้งชันสั่นระริก ก่อนสติของเขาจะแทบพร่าเลือนเมื่อมาร์คครอบครองแก่นกายเขาด้วยริมฝีปาก
แบมแบมมองใบหน้าคมคายที่ซุกลงตรงหว่างขา
มาร์คกำลังลากไล้ปลายลิ้นไปตามความยาว
ดูดดึงหยอกเย้าส่วนปลายให้เขาครางลั่นกับสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต
“อ๊าาาา... พี่มาร์ค...มัน...อื้อ..ซี้ด..”
ความเสียวกระสันพุ่งสูงเมื่อมาร์คใช้ปลายลิ้นละเลงที่ส่วนปลาย
แล้วใช้มือรูดรั้งท่อนเอ็นเขาขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง แบมแบมเสียววูบวาบในช่องท้อง
อึดอัดจนอยากจะปลดปล่อยออกมาอีกหน แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือก เบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อลิ้นร้อนกำลังลามเลียที่ช่องทางด้านหลัง
“พี่มาร์ค อย่า!”
ถึงจะไม่เคยมีประสบการณ์จริงมาก่อน
เขาก็พอจะรู้ว่ามาร์คกำลังจะทำอะไรต่อ แม้ว่าร่างกายกำลังทรมานกับความต้องการ
แต่ความกลัวก็มีไม่น้อย
ร่างบางถึงได้หดเกร็งทันทีที่ปลายนิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้ามาในกาย
“กลัวเหรอ หืม?”
มาร์คถาม
พอเขาพยักหน้ายอมรับ อีกฝ่ายก็ยกยิ้ม กดจูบลงบนหน้าผากราวปลอบประโลม
เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยให้เขาคล้อยตามอย่างว่าง่าย
“ไม่เจ็บหรอก อย่าเกร็งสิเด็กดี”
ริมฝีปากร้อนผ่าวพรมจูบไปทั่วใบหน้าเขา
ลากมาตามลำคอ แล้วขบเม้มดูดดึงยอดอกจนมันแข็งขืน
มืออีกข้างก็ยังคงทำหน้าที่ปรนเปรอท่อนเอ็นเขาไม่ขาดตกบกพร่อง ดูเหมือนว่าความเจ็บจะลดน้อยลงเมื่อความกระสันแล่นเข้ามาแทนที่
แบมแบมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายสอดนิ้วเพิ่มเข้ามาตอนไหน
ไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้สติไม่คงที่หรือเพราะมาร์คเก่งเกินไปกันแน่
มาร์คขยับนิ้วเชื่องช้าก่อนเร่งจังหวะขึ้น
ส่วนเขาก็ได้แต่บิดกายเร่าอย่างทรมาน เผลอเรียกร้องตามแรงปรารถนาอย่างน่าอาย
“พี่มาร์ค..ฮื่อ..อ๊า...เร็วอีก..”
แบมแบมกำผ้าปูเตียงแน่น
ความต้องการที่ปริ่มล้นจวนเจียนใกล้ถึงปลายทาง
แต่แล้วมาร์คก็ชักมือออกแล้วสวนแก่นกายแข็งขืนเข้ามาแทน
“อึก”
สมองเขาขาวโพลน จุกจนร้องแทบไม่ออก แบมแบมนิ่วหน้า
น้ำตาซึมคลอหน่วย แต่กระนั้นร่างกายเขาก็ยังตอดรัดแก่นกายคับแน่นของคนด้านบนถี่ยิบ
คนโกหก ไหนบอกไม่เจ็บไงเล่า
เจ้าของใบหน้าคมคายก้มลงมาประกบจูบ หลอกล่อเขาด้วยลิ้นร้อนที่ไล่ต้อนอย่างชำนาญ
อาศัยจังหวะนั้นขยับแก่นกายเข้ามาเชื่องช้า ก่อนถอนออกมาเกือบสุดทางแล้วก็ดันเข้ามาอีกคราจนสุดลำ
มาร์คเริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะ
แบมแบมมองคนรักควบคุมท่วงทำนองระหว่างเรา มัดกล้ามสมส่วน เรือนผมที่ชื้นเหงื่อ
ดวงหน้าคมคายและสายตาร้อนแรงดุดันที่จ้องมองเขาไม่วางตากำลังวางหลุมพรางให้เขาติดกับดัก
“อ๊ะ”
ความเจ็บปวดกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเมื่อมาร์คกระแทกโดนจุดกระสัน
ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน ร่างบางสะท้านไปทั้งกาย เรียวขาสั่นระริก
แต่กลับเต็มไปด้วยความหรรษาที่ไม่อยากให้มันหยุดลง เขาต้องการมาร์คมากกว่านี้
ร่างบางสวนกายขึ้นตอบรับแรงกระแทกของคนด้านบน ไฟรักโหมกระหน่ำลุกโชนบนเตียงกว้าง เสียงเนื้อกระทบกันเคล้าคลอไปกับเสียงครวญครางอย่างสุขสม
“แบม….อาห์….good
boy!” มาร์คคำรามเรียกเขาในลำคอ ก่อนสอดแขนรองแผ่นหลังเพื่อช่วยพยุงให้เขาลุกง่ายขึ้น
แบมแบมเท้าแขนข้างหนึ่งกับเตียง
อีกข้างจิกไหล่มาร์คเอาไว้ คนมีประสบการณ์มากกว่าจับสะโพกมนยกขึ้นเล็กน้อย
แล้วสวนกายเข้ามาหนักหน่วง จังหวะรักเพิ่มทำนองเร่าร้อน
สองร่างเคลื่อนขยับเข้าหากันราวหิวกระหาย ทุกแรงกระแทกที่กดย้ำโดนจุดกระสันทำแบมแบมร้องกระเส่าเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
“ไม่..ไหว..แล้ว อ๊าาาา..พี่มาร์ค”
มาร์คเร่งจังหวะ
กระแทกแก่นกายเร็วขึ้นเพื่อพาเราทั้งคู่ไปแตะขอบสวรรค์
“อ๊ะๆๆๆๆ อาห์ ..อาห์...อ๊าาา”
“แบมแบม อื้มมมม..อาาาห์”
ร่างของเขากระตุกเกร็ง
ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นไหลเลอะหน้าท้องแกร่งของอีกฝ่าย
ส่วนมาร์คก็ปลดปล่อยน้ำรักในช่องทางคับแคบด้านหลังตามเขามาติดๆกัน
แบมแบมซบหน้าลงกับไหล่คนรักอย่างไร้เรี่ยวแรง
มาร์คลูบศีรษะเขา จูบซับที่ขมับชื้น แล้วก็ถอนแก่นกายออก แบมแบมสะดุ้ง
วูบโหวงในช่องท้องราวกับเสียดาย
“อีกรอบไหม”
มาร์คถามออกมาหน้าตาเฉย
เขาก็เลยหยิกต้นแขนแกร่งนั่นเพราะไม่มีแม้แต่แรงจะเถียงสู้
นี่เขาเพิ่งเคยเจอศึกหนักแบบนี้เป็นครั้งแรกนะ
“ฮ่ะๆ พี่ล้อเล่น ป่ะ
..เดี๋ยวอาบน้ำให้นะ”
ไม่ว่าเปล่า
มาร์คอุ้มร่างเขาลุกออกจากเตียง ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ ใบหน้าระรื่นราวกับมีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้นอีกหน
คุณเมเนเจอร์ของเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักเนี่ย?
Talk : กลับไปหวีดในคอมเม้นท์เด็กดีกันนนนนน ทุกคนนนนนน >//<
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น